Inhoud:
- Spelregels
- 80 spelkaarten
(12 van nr. 12, 11 van nr. 11, 10 van nr. 10, enz. tot 1 van nr. 1, plus 2 narren)
Leeftijd: Vanaf 8 jaar
Aantal spelers: 4-8
Tijdsduur: 15 minuten
Het spel begint door de kaarten te schudden en elke speler 1 kaart te laten trekken. De waarde op de kaart (het getal in de hoek) geeft de volgorde van spelen aan. Het laagste getal is het meeste waard. Wie 1 heeft, is dus als eerste aan de beurt. Anders is het laagste nummer als eerst aan de beurt en dan de volgende met een laag nummer (bijvoorbeeld 5, 7, 8, 10, 11).
Alle kaarten worden weer geschud voor zover nodig, en vanaf de startspeler krijgt iedereen kaarten, totdat alle kaarten zijn verdeeld. Het is wel de bedoeling dat iedereen evenveel kaarten krijgt. Als iedereen kaarten heeft en deze bekeken heeft, wisselen de startspeler (De Grote Dalmuti) en de laatste speler (de grote dienaar) twee kaarten met elkaar. De Grote Dalmuti geeft zijn twee slechtste kaarten (dus met de hoogste getallen) aan de grote dienaar en de grote dienaar geeft zijn twee beste kaarten weg. Zoals de ondertitel van het spel zegt: het leven is oneerlijk. Overigens wisselen de spelers die als tweede en 1 na laatste aan de beurt zijn ook, maar dan met 1 kaart. Bij 5 of meer spelers hoeven de middelste spelers niet te wisselen.
Een speler die de twee narren heeft, kan een revolutie uitroepen (dan wordt er niet met kaarten gewisseld). Als de grote dienaar de kaarten heeft, komt er een grote opstand, en wisselen de spelers van startpositie.
Foto 1: het spel.
Foto 2: uit je hand spelen.
Foto 3: de hand. Meerdere van 10 en 12.
Als het spel begint, kiest de eerste speler die kaarten neerlegt welke kaart(en) deze oplegt. Bijvoorbeeld een 10, omdat deze geen 11 of 12 heeft. Vervolgens speelt de volgende speler een kaart met een lager getal en dit gaat zo door. Als iemand geen lager getal heeft om te spelen, past deze. Je kunt ook een kaart die je zou kunnen opleggen bewust niet spelen, maar ook daar zit een risico aan. Soms kan het handig zijn om wel een kaart te spelen, want die ben je dan kwijt. Maar als je deze kaart niet speelt, ben je misschien niet de laatste speler die een kaart heeft neergelegd en kun je niet de eerste speler zijn in de volgende slag. Aan de andere kant weet je ook niet of iemand anders nog verder kan, dus het blijft een gok.
Het gaat niet altijd om welke kaart je speelt, maar ook om hoeveel (leg 2 of 3 tienen op, zie foto 3). Dit kan tactisch zijn als je veel van een laag getal in je hand hebt, maar als iemand anders ook zoveel kaarten heeft, kan diegene eindigen als laatste speler die kaarten heeft opgelegd.
Degene die als eerste zijn kaarten kwijt is, wordt in de volgende ronde de Grote Dalmuti. De tweede die zijn kaarten kwijt is, wordt de tweede die aan de beurt is in de volgende ronde, en zo door. Het kan dus zijn dat je steeds als laatste aan de beurt bent in de eerste slag van een ronde. Het leven is oneerlijk...
Het is vooral een spel voor mensen die houden van leedvermaak. Het heeft niet voor niets de ondertitel 'Het leven is niet eerlijk...'. Het is dan ook een spel met een flinke geluksfactor, en kan soms niet leuk zijn, zeker als je steeds pech hebt. Voor kinderen is dit spel beter te doen, omdat je nog niet heel veel met de strategie bezig bent die sommigen toepassen om de kaarten kwijt te raken. De interactie zelf is wel leuk. Ook is het makkelijk te leren, en kan in principe iedereen winnen. Tenzij je pech hebt...
Reactie plaatsen
Reacties